Znalezienie statuetki orła wartej miana aquila legionis nie było wcale łatwe. Chociaż na internetowych aukcjach pełno jest odlewów tego typu, to jednak przeważnie nie spełniają rekonstrukcyjnych oczekiwań i wymagań. Przynajmniej naszych.
Przy wyborze trzeba przecież brać pod uwagę historyczne wyobrażenia, kształt, pozę, wymiary, wagę, materiały, ogólną estetykę, no i oczywiście - koszty.
Tak więc nie tylko historyczna poprawność, ale także indywidualne gusta i zasobność grupowego portfela wpływały na to, że Legio XXI musiał obywać się przez lata bez swojego najważniejszego sztandaru.
Biorąc pod uwagę odniesienia historyczne, wskazać należy, że aqvila legionis, był najważniejszym i najświętszym znakiem każdego rzymskiego legionu. Jego znaczenie i ważność potwierdzane są w wielu pisanych źródłach. Dla przykładu możemy tu powołać starania Cesarza Augusta o odzyskanie orłów straconych przez jego legiony w klęsce w Lesie Teutoburskim, oraz odzyskanie od Partów orłów straconych dużo wcześniej w bitwie pod Carrhae.
Dysponujemy również licznymi przedstawieniami legionowych orłów na reliefach i monetach. Nie mamy natomiast archeologicznych znalezisk, o których z całą pewnością można orzec, że są to artefakty tego typu.
Dla przykładu orzeł z Silchester (bardziej znany jako "orzeł Legionu Dziewiątego") jest najprawdopodobniej częścią cywilnej rzeźby, a orzeł z Colchester, kupiony podobno za parę pensów przez anonimowego amerykańskiego lotnika od jakiegoś angielskiego dzieciaka po II wojnie, jest zwykłą miejską legendą bez żadnego potwierdzenia.
Jedynymi rzymskimi orłami, które mogą być umiejscowione w kontekście militarnym są orły znalezione w Rumunii. Ale czy któryś z nich może być aqvila legionis, tym sacrosanctvm rzymskiego legionu? Śmiemy wątpić. To są raczej części signvm albo innych instalacji i wyobrażeń.
Tym samym naszymi podstawowymi źródłami rekonstrukcji rzymskich orłów są przedstawienia wizualne, głównie rzeźby, reliefy i monety (vide: przedstawienia na Kolumnie Trajana, albo scenę zwracania orła przez Partów uwiecznioną na pancerzu Augusta z Prima Porta).
Tak więc po długich deliberacjach nad dostępnymi źródłami doszliśmy do konkluzji, że orzeł XXI Drapieżnego Legionu powinien być dumnymi i majestatycznym ptakiem w ruchu: w locie, startującym lub lądującym, atakującym ofiarę...
Szukaliśmy takiego orła prawie osiem lat. Ale w końcu znaleźliśmy.
Oto nasz pozłocony orzeł już na sztandarowym drzewcu. Warto było czekać, nieprawdaż?
Dysponujemy również licznymi przedstawieniami legionowych orłów na reliefach i monetach. Nie mamy natomiast archeologicznych znalezisk, o których z całą pewnością można orzec, że są to artefakty tego typu.
Dla przykładu orzeł z Silchester (bardziej znany jako "orzeł Legionu Dziewiątego") jest najprawdopodobniej częścią cywilnej rzeźby, a orzeł z Colchester, kupiony podobno za parę pensów przez anonimowego amerykańskiego lotnika od jakiegoś angielskiego dzieciaka po II wojnie, jest zwykłą miejską legendą bez żadnego potwierdzenia.
Jedynymi rzymskimi orłami, które mogą być umiejscowione w kontekście militarnym są orły znalezione w Rumunii. Ale czy któryś z nich może być aqvila legionis, tym sacrosanctvm rzymskiego legionu? Śmiemy wątpić. To są raczej części signvm albo innych instalacji i wyobrażeń.
Tym samym naszymi podstawowymi źródłami rekonstrukcji rzymskich orłów są przedstawienia wizualne, głównie rzeźby, reliefy i monety (vide: przedstawienia na Kolumnie Trajana, albo scenę zwracania orła przez Partów uwiecznioną na pancerzu Augusta z Prima Porta).
Tak więc po długich deliberacjach nad dostępnymi źródłami doszliśmy do konkluzji, że orzeł XXI Drapieżnego Legionu powinien być dumnymi i majestatycznym ptakiem w ruchu: w locie, startującym lub lądującym, atakującym ofiarę...
Szukaliśmy takiego orła prawie osiem lat. Ale w końcu znaleźliśmy.
Oto nasz pozłocony orzeł już na sztandarowym drzewcu. Warto było czekać, nieprawdaż?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz