Optio i tesserarius należeli do grupy principales. Optio otrzymywał podwójny żołd (duplicarius), przy czym tesserarius zaliczał się do odbiorców półtora żołdu (sesquiplicarius) jak weterani i inne stopnie funkcyjne pośród grupy szeregowców i kaprali.
Z dzisiejszego punktu widzenia i porównania do nowoczesnych armii grupa chorążych w rzymskim legionie miała specyficzny charakter i zróżnicowany obszar zadań.
Centurionami, czyli primi ordines, mogli zostać teoretycznie wszyscy żołnierze. Dla wielu członków armii stopień primus pilus był szczytem kariery i tylko nieliczni do niego docierali. Jak wielu autorów i kronikarzy potwierdza, centurioni stanowili najbardziej doświadczoną i wypróbowaną grupę oficerską i to oni decydowali w wielu przypadkach o przebiegu bitwy.
Tzw. stopnie rycerskie były zarezerwowane dla członków stanu rycerskiego (equites) i posiadaczy majątku w wysokości 400000 tys. sestercji. Oficerowie ci należeli do sztabu i podlegała im nieokreślona liczba żołnierzy funkcyjnych pracujących w licznych resortach.
Zarówno legat jak i jego zastępca byli członkami stanu senatorskiego. Oba urzędy stanowiły część prawnie uwarunkowanej kariery politycznej w drodze do konsulatu.
Legatami stawali się mężczyźni w randze propretora, czyli po spędzeniu 1 roku w urzędzie pretora.
Komendy legionowe
Poniżej prezentujemy wybrane komendy rzymskie po łacinie, używane przez Legio XXI Rapax podczas musztry, w trakcie innych zadań obozowych oraz w boju.